سیلیکون در هر دو نوع پروتز سینه یعنی پروتز ژل سیلیکونی و سالین (حاوی محلول نمک) مورد استفاده قرار می‌گیرد. ایمپلنت‌های سیلیکونی با یک ژل سیلیکونی ضخیم پر شده‌اند که حس طبیعی بافت سینه را ایجاد کرده و ظاهر و بافت طبیعی‌تری را ارائه می‌کنند و در عین حال کمتر مستعد چین و چروک هستند. پروتزهای سینه سالین نیز دارای پوسته سیلیکونی هستند که با محلول نمک پر می‌شوند. در این مطلب به بررسی ویژگی‌ها، مزایا و کاربردهای پروتز سینه سیلیکونی می‌پردازیم.
پروتز سینه سیلیکونی چیست؟
ایمپلنت سینه سیلیکونی، پروتزی ساخته شده از یک ژل پلیمری یا پر شده با محلول نمک است که برای بازسازی یا تقویت بافت پستانی زنان استفاده می‌شود.
ژل پلیمری از زنجیره‌ای متشکل از اتم‌های سیلیکون و اکسیژن متناوب تشکیل شده است که باعث می‌شود این ماده در برابر تجزیه توسط گرما یا آب بسیار پایدار و مقاوم باشد. علاوه بر این، ویسکوزیته ژل، شبیه چربی انسان است، و تراکم‌پذیری یا سفتی آن مشابه بافت طبیعی سینه است.
اولین ایمپلنت سینه ساخته شده با ژل سیلیکون در سال 1962 در ایالات متحده معرفی شد. این ایمپلنت توسط جراحان پلاستیک آمریکایی فرانک گرو و توماس کرونین ساخته شد. طرح اولیه پروتز سینه سیلیکونی در دهه‌های 1960 و 1970 تحت یک سری اصلاحات قرار گرفت.
تنوع پروتز سینه سیلیکونی در شکل و سایز
پروتز سینه سیلیکونی در اشکال و اندازه‌های مختلفی طراحی شده‌اند تا به زنان کمک کنند تا به فرم و حجم دلخواه سینه خود دست یابند.
این پروتزها معمولاً در دو شکل اصلی معرفی می‌شوند: پروتزهای گرد و پروتزهای قطره‌ای شکل. پروتزهای گرد به دلیل ایجاد حجم بیشتر در بالای سینه، معمولاً برای زنانی که به دنبال افزایش وضوح و حجم در ناحیه سینه هستند، محبوب هستند.
از سوی دیگر، پروتزهای قطره‌ای شکل طبیعی‌تر به نظر می‌رسند و معمولاً برای افزایش قوس طبیعی سینه‌ها استفاده می‌شوند.
سایزهای پروتزهای سینه نیز بسیار متنوع است و معمولاً از حدود ۱۰۰ سی‌سی تا ۸۰۰ سی‌سی یا بیشتر متغیر است، که انتخاب آن بستگی به نسبت بدن و سلیقه فرد دارد. همچنین، پروتزها در سطوح متفاوتی از بافت و نرمی تولید می‌شوند که به ایجاد احساس طبیعی‌تر کمک می‌کند.
آیا پروتز سینه سیلیکونی باعث سرطان می‌شود؟
نگرانی‌ها در مورد اثرات ایمنی و سلامتی ایمپلنت‌های سینه سیلیکونی اولین بار در اواخر دهه 1970 بیان شد. در اوایل دهه 1980 ادعاهایی مطرح شد که ایمپلنت‌های سیلیکونی باعث سرطان و بیماری‌های خودایمنی، عصبی و بافت همبند مختلف می‌شوند.
اگرچه مخترعان اصلی ایمپلنت را در آزمایشات بالینی آزمایش کرده بودند، در اوایل دهه 1960 هیچ قانونی در ایالات متحده وجود نداشت که نیاز به بررسی ایمنی یا تأیید مراجع پزشکی داشته باشد. در واقع، قانونی که این اقدامات را ضروری می‌کند تا سال 1976 معرفی نشد.
این قانون که به عنوان اصلاحیه تجهیزات پزشکی قانون فدرال غذا، دارو و آرایشی شناخته می‌شود، فقط الزام می‌کرد که دستگاه‌های جدید تحت نظارت سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) قرار گیرند. بنابراین، ایمنی پروتز سینه سیلیکونی، و همچنین سایر وسایل پزشکی که قبل از سال 1976 استفاده می‌شد، توسط FDA ارزیابی نشد.
در سال 1988، به دلیل نگرانی‌هایی که در مورد پروتز سینه سیلیکونی وجود داشت، FDA تولیدکنندگان را ملزم به انجام آزمایشاتی برای ارزیابی مجدد ایمنی دستگاه‌ها کرد. در سال 1995، شکایت‌هایی توسط صدها هزار زن مطرح شد که ادعا می‌کردند در نتیجه کاشت سینه سیلیکونی دچار مشکلات سلامتی شده‌اند.
در مورد “انتخاب مناسب سایز پروتز سینه” بخوانید.
با این حال، مطالعه‌ای که در همان سال انجام شد، هیچ مدرکی مبنی بر ارتباط ایمپلنت‌ها با اختلالات بافت همبند پیدا نکرد. نتیجه این مطالعه همان بود که در چندین مطالعه قبلی توسط دانشمندان دیگر به دست آمده بود. در سال 1997 گزارشی بر اساس بررسی مطالعات پزشکی و ارائه شده توسط دانشمندان مؤسسه ملی سرطان ایالات متحده و FDA، نتوانست ارتباطی بین ایمپلنت سینه سیلیکونی و بروز سرطان سینه پیدا کند. با این وجود، استفاده از پروتز ژل سیلیکونی ممنوع اعلام شد.
در نوامبر 2007، به دنبال بررسی جامع ایمنی پروتزهای سینه ژل سیلیکونی، FDA ممنوعیت 14 ساله خود را برای استفاده از آنها در ایالات متحده لغو کرد. FDA همچنین به دو شرکت مجوز ساخت این دستگاه‌ها را صادر کرد. به این ترتیب پروتز سینه سیلیکونی برای بازسازی سینه‌ها پس از ماستکتومی یا تروما و برای زنان 22 ساله و بالاتر برای بزرگ کردن سینه در دسترس همه زنان قرار گرفت.
مزایای پروتز سینه سیلیکونی
پروتز سیلیکونی از سیلیکون، اکسیژن و عناصر دیگر، معمولاً کربن و هیدروژن ساخته شده است. این نوع پروتز دارای مزایای متعددی شامل موارد زیر است:
- پایدار در دمای بالا
- دوام در طول زمان
- مقاوم در برابر نور خورشید
- مقاوم در برابر رطوبت
- قوام نرم (در هنگام استفاده در ایمپلنت مانند یک سینه طبیعی احساس می‌شود)
- موج کمتر در مقایسه با ایمپلنت‌های سالین
- منسجم (حتی در صورت نشتی شکل خود را حفظ می‌کند)
پس از تأیید علمی ایمنی پروتز سینه سیلیکونی در سال 2007، این پروتزها مجدداً برای استفاده بالینی مقبولیت گسترده‌ای پیدا کردند.
طراحی ایمپلنت سیلیکونی مدرن با هدف بهینه‌سازی نتایج زیبایی و در عین حال به حداقل رساندن عوارض مربوط به ایمپلنت، مانند انقباض کپسولی و پارگی دستگاه، انجام شده است.
یکی از مهمترین پیشرفت‌ها استفاده از سیلیکون بسیار منسجم بوده است که از طریق اتصال عرضی گسترده، شکل خود را در بدن در برابر نیروهای فیزیولوژیکی حفظ می‌کند.
کاربرد پروتز سینه سیلیکونی
شناخته شده‌ترین کاربرد سیلیکون به عنوان ایمپلنت برای جراحی پروتز سینه است. ایمپلنت‌های سینه ابزارهای پزشکی هستند که در زیر بافت سینه یا ماهیچه قفسه سینه برای افزایش اندازه سینه (بزرگ کردن سینه) یا کمک به بازسازی سینه پس از ماستکتومی کاشته می‌شوند.
دو نوع اصلی پروتز سینه وجود دارد: سالین و ژل سیلیکون. ایمپلنت‌های سالین پوسته‌های سیلیکونی پر از آب نمک استریل (سالین) هستند. برخی از آنها از قبل و برخی دیگر در طول عمل ایمپلنت پر می‌شوند. ایمپلنت‌های پر شده با ژل سیلیکونی، پوسته‌های سیلیکونی هستند که با ژل پلاستیکی (سیلیکون) پر شده‌اند. به این ترتیب، هر دو نوع ایمپلنت دارای پوسته بیرونی سیلیکونی هستند.
ژل سیلیکون سنتی می‌تواند باعث نشتی آرام و آهسته شود که فقط با تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) قابل تشخیص است. ایمپلنت‌های دائمی یا ثابت (Gummy bear) ایمپلنت‌های سیلیکونی جدیدتری هستند که چسبندگی بالایی دارند. آنها شکل خود را حفظ کرده و نشت نمی‌کنند، حتی اگر پارگی وجود داشته باشد.
MRI برای افرادی که پروتز سینه سیلیکونی دارند، هر پنج تا شش سال پس از کاشت و هر دو سال پس از آن توصیه می‌شود. این کار برای بررسی احتمال پارگی که نتیجه آن نشت سیلیکون از ایمپلنت به بافت اطراف است، انجام می‌شود. این توصیه همچنین شامل کاشت پروتز دائم نیز می‌شود زیرا MRI می‌تواند پارگی پوسته خارجی را تشخیص دهد.
خلاصه مطلب
سیلیکون ماده‌ای است که به صورت مایع، ژل یا لاستیک‌مانند وجود دارد. سیلیکون در پروتز سینه در جراحی‌های بزرگ کردن یا ترمیمی استفاده می‌شود. همه پروتزهای سینه دارای پوسته سیلیکونی هستند. برخی از آنها حاوی آب نمک استریل (سالین) هستند، در حالی که برخی دیگر با ژل سیلیکون پر شده‌اند.
ایمپلنت‌های ژل سیلیکونی به خاطر احساس نرمی خود شناخته می‌شوند، که یک مزیت است زیرا بیشتر شبیه بافت پستان واقعی است. آنها همچنین دارای موج کمتری در زیر پوست نسبت به ایمپلنت‌های سالین هستند. پروتزهای سینه ژل سیلیکونی برای افراد 22 ساله و بالاتر برای بزرگ کردن سینه و در هر سنی برای بازسازی سینه در دسترس و مجاز هستند.
به طور کلی، پروتزهای سینه سیلیکونی ایمن تشخیص داده شده‌اند. با این حال، برخی عوارض احتمالی مانند درد در سینه، کاهش حس نوک پستان، نتایج زیبایی ضعیف و برخی موارد دیگر نیز مشاهده شده است. در نهایت، استفاده از پروتز سینه سیلیکونی با درجه بالایی از رضایت افراد و نرخ پایین عوارض همراه بوده است.
منابع:
